Interview met Annejet van der Zijl
Gezien in Libelle 5 27-1-2011
De boeken van Annejet van der Zijl (48) zijn een ongekend succes. Nu is er de verfilming van haar boek Sonny Boy – “een extra cadeautje”, zoals Annejet het noemt. Eigenlijk lijkt haar hele leven een cadeautje. “Ik mag de hele dag lekker rommelen met boeken, moet ik dan nog gaan klagen?”
Sonny Boy
De film Sonny Boy, met in de hoofdrollen Ricky Koole en Sergio Hasselbaink, draait vanaf 27 januari in de bioscoop. Van het boek Anna werd een televisieserie gemaakt. Maria Goos is nu bezig met het schrijven van een scenario dat gebaseerd zal zijn op Jachtlust, het eerste boek van Annejet.
“Wil je er alsjeblieft geen loodzwaar verhaal van maken?” Annejet van der Zijl wil het aan het einde van het interview maar even gezegd hebben. “Dat overkomt me namelijk zó vaak. Dat journalisten alleen de zware dingen uit het gesprek pikken.”
Net als Harry Mulisch
We hebben afgesproken in een café aan een Amsterdamse gracht, om de hoek van Annejets huis. Dit stukje Amsterdamse binnenstad is haar habitat, de plek waar haar boeken worden geboren. Ze herkent zich wel in een schrijver als Harry Mulisch, zegt ze, die net als zij een geregeld leven leidde en elk jaar naar dezelfde plek op vakantie ging.
“Als het om hem heen rustig was, kon hij de mooiste avonturen in zijn hoofd beleven. Dat heb ik ook. Ik schrijf het beste als iedereen om me heen gelukkig is en zijn gang gaat, de plantjes water hebben gekregen en het huis is opgeruimd.”
En elke dag op dezelfde tijd beginnen met werken? “Het liefst heb ik dat mijn weken volgens een vast stramien verlopen. Elke dag van tien tot vijf uur werken, een keer in de week sporten, vrijdagavond naar het Italiaanse restaurant hier aan de overkant om even wat mensen om me heen te voelen, in het weekend naar ons huisje aan de kust. Mijn man maakt bladen als Leven in Frankrijk, en hij zei vroeger wel eens: ‘Laten we een huis in Frankrijk kopen met tien hectare grond.’ Maar ik moet er eigenlijk niet aan denken om in de grote verlatenheid te zitten. Ik vind het prettig om het hart van de stad om me heen te hebben. Dat geeft me een geruststellend gevoel.”
Hoe is het om jouw verhaal nu op het witte doek te zien? “Ik beschouw het niet als ‘mijn’ verhaal. Ik heb het mogen lenen van de familie en dan met name van Waldy, de zoon van Waldemar en Rika die als bijnaam Sonny Boy had. Hij gaf mij de ruimte om het verhaal op te schrijven zoals ik wilde en nu wordt het verhaal weer door regisseur Maria Peters doorverteld. Bij de presentatie van Sonny Boy zei hij: ‘Annejet, met dit boek heb je mij mijn ouders teruggegeven.’ Dat was het mooiste compliment dat hij me had kunnen geven. Daarnaast was het een opluchting voor hem om nu eindelijk te weten hoe het zijn ouders na hun arrestatie door de Duitsers was vergaan. Hij had zich er de vreselijkste dingen bij voorgesteld. ”
Heb je nog inspraak gehad op het script? “Ik heb vooraf de castingtapes gezien en Maria stuurde me trouw de verschillende versies van het script toe, maar in principe was het aan haar om met het verhaal te doen wat ze wilde. Ik heb ook gezegd: ik wil liever dat jullie er een geslaagde film van maken dan dat jullie het boek letterlijk volgen en het als film niet werkt. Als je de filmrechten van je boek verkoopt, moet je verder niet zeuren, vind ik.”
Lees het volledige interview met Annejet van der Zijl in interview 5 op bladzijde 22.
Interview: Rosa Koelemeijer. Fotografie: Anja van Wijgerden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten